We zijn er!!

We zijn er! Na een reis van ongeveer 60 uur zijn we dan nu toch eindelijk in Chawolo aangekomen. Deze dag begon voor een aantal van ons met een letterlijk koude douche. Maar met die warmte hier was dat eigenlijk niet eens zo heel erg. Dat het slechts een kwestie was van de boiler aanzetten om warm water te krijgen, laten we maar even in het midden, dat was dus niet bij iedereen bekend. Ach, dan kunnen we vast wennen aan de rest van de week, want in Chawolo is er geen warm water. Het ontbijt maakte een hoop goed, alhoewel dat ook bij verschillende mensen koud was, terwijl de verwachting was dat het warm zou zijn. Maar verder was het ontbijt top! Na het ontbijt begon de reis naar Chawolo. De bus had het er af en toe wel moeilijk mee: elf personen, 22 grote koffers, 11 kleine koffers, boodschappen voor de hele week én wat bier voor niet nader te benoemen personen die écht niet zonder kunnen, zorgden ervoor dat het busje niet moeiteloos alle heuvels kon nemen.

Onderweg keken we onze ogen uit. Wat een heel andere wereld dan Nederland! Van alle kanten haalden bromfietsen met soms wel vier of vijf personen erop ons in. Tot baby's aan toe. En wat ze allemaal niet meenemen op de brommer [e-1f633] Waarschijnlijk was het de Ugandezen zelfs nog gelukt om al onze bagage op een bromfiets mee te nemen. Maar onderschat de vrachtauto's ook niet. Die zijn soms zo topzwaar dat je bang bent dat ze omvallen. We kwamen zelfs een vrachtauto tegen die verse vis aan de motorkap had hangen. Zo kan de vis mooi drogen en is het eten direct klaar als je thuiskomt.

We maakten nog een stop bij één van de vele fruitverkopers langs de kant van de weg. Echt, de mango's, bananen, ananassen, avocado's etc. smaken zo ontzettend lekker hier! Verder probeerden we onderweg zo min mogelijk te stoppen, want als je maar éven stopte, krioelde het direct van de vele straatverkopers om de bus heen. Van álles werd er verkocht, zelfs spullen waarvan je denkt: wat móet je daarmee langs de kant van de weg?? Vershoudbakken, bekers, maar ook geroosterde kip op stokjes en heel veel fruit. Gelukkig was onze chauffeur een Ugandees die de straatverkopers duidelijk kon maken dat we écht niets wilden kopen.

Onderweg kregen we te maken met een flinke bui. Wat kan het plenzen! Het water stroomde echt over de weg.

We voelden ons trouwens net leden van het koninklijk huis: zoveel mensen die naar ons zwaaiden en heel blij waren als wij terug zwaaiden! Sommige kleine kindjes vonden het echter wat enger; een enkeling rende zelfs huilend weg.

In Chawolo zelf werden we heel hartelijk onthaald. Snel de bus uitladen, want de chauffeur wilde zo snel mogelijk weer terug naar Kampala. We hebben 11 koffers leeggemaakt met allemaal spullen die geschonken zijn aan CD Hope. Wat een hoop giften, super fijn dat er zoveel gegeven is. We hopen van de week alles uit te gaan delen.

Tim en Wilma kwamen ook nog even langs. Nadat we alle slaapplekken hadden verdeeld, werd het tijd om het avondeten klaar te maken: cup a soup, noodles en tosti's. En na zo'n lange dag smaakte dat heerlijk. We zijn enorm dankbaar dat we er nu echt zijn. Een dag later dan gepland, maar we zijn er! We zijn blij dat er onderweg geen ongelukken zijn gebeurd. Zeker de personen die voorin de bus zaten, hebben echt wel een aantal keer behoorlijk wat angsten uitgestaan. Soms ging het maar netaan goed; al dat verkeer krioelt maar door elkaar heen, de meesten remmen pas op het laatste moment. Geregeld ging er een collectieve zucht van verluchting door de bus.

Maar: we zijn er! Alle dank aan God! Vanavond doen we nog een spelletje met elkaar en daarna zal het waarschijnlijk snel stil zijn op de slaapkamers...