Daar zijn we weer!

Daar zijn we weer! We hebben een paar prachtige dagen achter ons liggen.

We waren gebleven bij woensdag, toen we gestrand waren in het rhinopark. Eén van de busjes was ermee gestopt en moest ter plekke gemaakt worden. Het klonk allemaal best wel gewichtig, want er moest zelfs een onderdeel gelast worden. Maar die Ugandezen zijn van alle markten thuis; dat kon gewoon op het park gebeuren. 'Het is zo gefixt!' hoorden we een aantal keer. Maar ja, wat is 'zo'? Ach, we vermaakten ons intussen wel. De één las een boek, de volgende maakte een puzzel, anderen spotten vogels, weer anderen kregen privéles door een ranger over allerlei dieren, we zagen een kraanvogel die een beetje raar deed. En we signaleerden 'de big vijf'; vijf kleine biggetjes.

Na een uur of vier kwam het verlossende bericht: de bus deed het weer! Op naar Murchison Fall National Park, waar we bij Red Chilli zouden overnachten. De game-drive die we rond zonsondergang zouden maken, kon helaas niet meer doorgaan, maar die halen we morgen wel in.

Kamers verdelen, dineren, even nog gezellig kletsen en daarna snel naar bed. We hebben hier geen wifi, dus nog wat sms'jes verstuurd om het thuisfront te laten weten dat we veilig waren aangekomen. Morgen weer vroeg dag!

Donderdag 21 november

Om kwart over zes zat een aantal van ons alweer te genieten van de zonsopgang boven de Nijl. Prachtig gezicht. En dan al die dierengeluiden die je hoort! Lekker wakker worden zo. Nadat we ons breakfast-to-go hadden gekregen, vertrokken we om half zeven voor onze game-drive. We hebben heel wat dieren gespot: antilopes, apen, hyena's, olifanten, giraffen, waterbuffels, steenbokken én een leeuw! Het was heerlijk weer, dus echt genieten.

Na de lunch stond een Nijlsafari op het programma. Met een bootje de Nijl op om nijlpaarden en krokodillen te spotten. Toen we net in de boot wilden stappen, trok de hele lucht dicht en begon het te regenen. Gelukkig was de boot overdekt, maar het regende zo erg, dat er een hele grijze sluier hing. Zaten we daar in onze regencapes! Maar hé, zolang het warmer was dan in Nederland, hoorde je ons niet klagen! En zoals zo vaak in Uganda was de regen toch vrij snel weer over. Daar waren de nijlpaarden en krokodillen! Zo mooi om vlakbij ze te komen, maar stiekem soms ook wel een beetje eng [e-1f648] We vroegen ons trouwens nog wel af of de nijlpaarden, als ze nou in plaats van in de Nijl in de Kamerikse Wetering zouden zwemmen, Weteringpaarden zouden heten. Maar daar zijn we niet helemaal uitgekomen.

We hebben heel veel moois gespot in en langs de Nijl. Veel mooie vogels, apen, olifanten; geweldig. Mooie ervaring!

Na de Nijl was er nog een laatste game-drive aan de beurt. Omdat het even flink geregend had, waren de wegen in het wildpark heel modderig en op sommige plekken behoorlijk glad geworden. Sowieso zitten die weggetjes vol hobbels en gaten, dus we moesten een aantal keer door flinke plassen rijden. Soms voelde je het busje een beetje wegglijden. Tot één van de busje echt wel een beetje in de problemen kwam; hij raakte in een soort slip en schoof steeds meer van de weg af, richting de diepe greppel naast de weg. Een paar keer leek het alsof het busje zou kantelen, maar gelukkig werd dat een beetjetegengehouden door de struiken naast het weggetje. Maar hij hing wel een paar keer heel schuin! Op de één of andere manier kreeg de driver het busje, al schuivend en glibberend, óver de greppel heen. Met aanwijzingen van de andere driver lukte het om uiteindelijk toch weer weg te komen. Compliment voor de drivers; wat kunnen die gasten rijden zeg [e-1f44c] En wij hadden er weer een avontuur op zitten, zowel degenen die in het busje zaten én degenen die toekeken. Toen een paar 'dappere' vrouwen vroegen of we nu dan zeker wel naar huis gingen, schoten de drivers in de lach. Nou nee, dat was niet echt de bedoeling. Blijkbaar hebben ze wel voor hetere vuren gestaan [e-1f648] Maar ... het was het waard: we hebben oog in oog gestaan met een paar leeuwen! Zo gaaf!!

Het was al donker toen we weer bij Red Chilli aankwamen; onze laatste avond. We hebben lekker gegeten, nog even gekletst en toen zijn we naar onze huisjes gegaan. Koffers pakken en lekker slapen.

Vrijdag 22 november

Opnieuw waren we kwart over zes weer present. De meesten van ons hadden prima geslapen, we hadden zelfs niets meegekregen van de nijlpaarden, die vannacht langs onze huisjes gewandeld waren! Breakfast-to-go en om half zeven gingen we op weg naar de Murchison-waterval. Wat een natuurgeweld daar! Enorm veel water denderde naar beneden. Op sommige plekken werd je drijfnat, maar gelukkig hadden we onze regencapes bij ons, zodat onze kleren toch nog een beetje droog bleven. Na de nodige (groeps)foto's en selfies gemaakt te hebben, stapten we weer in de busjes. Op weg naar Kampala! Onderweg proberen we nog te stoppen bij een tentje waar ook wifi is, zodat we vast kunnen inchecken voor de vlucht vab vanavond én zodat we dit verslag kunnen plaatsen. Want jullie zullen wel denken dat we nog steeds in het neushoornpark zitten! Als jullie dit kunnen lezen, is de zoektocht naar een tentje met wifi dus geslaagd en genieten wij weer even van wat lekkers én wifi [e-2661]

Vanavond vanaf de luchthaven dan nog een update over de rest van deze dag.