Integratie in Afrika

Het was weer vroeg dag vanmorgen, maar dat is hier totaal niet erg. 's Morgens vroeg is het nog niet zo heet en hoor je allerlei vogels fluiten. Heerlijk buiten. Na een lekker ontbijtje met brood, dat toch iets minder vers bleek te zijn dan ons was beloofd, gingen we op pad. Om helemaal te kunnen integreren in het Afrikaanse leven gingen we iets te laat weg, waardoor we om 8.15 uur aankwamen bij de opstapplaats van de veerboot, in plaats van de afgesproken 8.00 uur. Of kwam dat doordat de rij voor de wc telkens maar niet oploste en degenen die al naar de wc waren geweest nogmaals in de rij gingen staan omdat ze dachten dat ze toch nog een keer moesten? Maakt niet uit, feit was dat de boot al weg was! Onze aanpassingen aan de Afrikaanse cultuur bleek dus niet zo te werken. Maar goed, nu hadden we wel de tijd om te socializen met een aantal Ugandezen die ook stonden te wachten. Nellie leende nog even haar verrekijker uit aan twee jongens; geweldig vonden ze dat!

Gelukkig hoefden we niet heel lang te wachten, er kwamen twee boten aan om ons allemaal mee te nemen. Denk dan niet aan een ferryschip ofzo, maar meer aan een uitgeholde boomstam met een punt en planken in het midden als banken. Een hele belevenis! Zo mooi op het water en zo stil overal. Totdat we in één boot merkten dat de boot wel érg diep kwam te liggen en dat onze voeten steeds natter werden... Toen er ook nog eens twee gaatjes in de boot werden ontdekt, waardoor er water naar binnen liep, zaten we opeens toch niet zo relaxed meer! En toen viel ook het kwartje dat de emmertjes die in de boot lagen daar niet voor de sier lagen, maar bedoeld waren om water te lozen! We konden het lozen bijna niet voorwerken. En ook nu werd de Afrikaanse integratie zichtbaar: de vrouwen waren druk aan het hozen en de (enige!!) man aan boord keek ontspannen toe. O nee, niet helemaal, hij probeerde één van de gaten dicht te houden, maar dat lukte niet helemaal. Naja, lang verhaal kort: het was toch niet zo'n relaxed vaartochtje waar we op gehoopt hadden. We waren blij dat we aan de overkant van het moeras aan wal konden stappen, tot we doorkregen dat we ook nog weer terug moesten! Lopend terug was geen optie, dat zou een tocht van een paar uur worden. We keken even rond, praatten wat met Ugandezen, maakten foto's; een prachtige plek. En we maakten hier ook kennis met de omgekeerde wereld: er waren verschillende Ugandezen die ons als blanken op de foto wilden zetten, in plaats van dat wij van iedereen foto's maakten! Op een gegeven moment trokken we toch maar de stoute schoenen aan om terug te gaan varen. Er was een andere boot bij gekomen en democratisch werd besloten dat de vrouwen in de nieuwe boot zouden gaan en de mannen in één van de oude boten. Dat ging als een tierelier, dit was een geweldige boot! We deden er wat langer over dan de mannen, die al ongerust werden en zich afvroegen of we misschien verkocht waren voor een paar koeien. Gelukkig: eind goed, al goed, het was echt een prachtige vaartocht. Wat een schitterende natuur in Uganda!

Toen we thuiskwamen, hebben we lekker gerelaxed en geluncht, daarna was het tijd voor de kinderdienst. Het was even spannend of er kinderen zouden komen, want op school waren ze vergeten te vertellen dat er een kinderdienst zou zijn. We zouden om 14.00 uur beginnen, maar toen waren er welgeteld nog maar 0 kinderen. Gelukkig begon na een half uurtje het zaaltje toch wel vol te lopen, zodat er uiteindelijk ongeveer 100 kinderen waren. Zo gaaf!! We vertelden het verhaal van Noach met behulp van een video, we zongen liedjes, de kinderen kregen een kleurplaat en er werden stickers uitgedeeld. Zo ontzettend leuk! Terwijl we binnen bezig waren, begon het te regenen en te onweren. Gelukkig was dit over toen we klaar waren, want we wilden ook nog buitenspelen met de kinderen. Nadat ze allemaal een paar kruidnoten hadden gekregen, werd er speelgoed uitgedeeld: springtouw, balletjes, elastiek, ringwerpen, frisbeeën; de kinderen hebben zich enorm vermaakt. Echt samenspelen doen de kinderen niet. Omdat ze vrijwel geen speelgoed hebben, leren ze dat ook niet. Toch waren ze ontzettend blij met al het speelgoed. We eindigden met een potje Kamerikse korfbal. De Ugandezen deden niet onder voor onze eigen allround korfballers [e-1f4aa]

Een geweldige dag weer zo! De tijd gaat hard, we zijn nu al meer dan een week weg en langzaamaan moeten we alweer over ons vertrek uit Chawolo na gaan denken [e-1f972] Gelukkig wacht ons nog de safari, daar hebben we veel zin in. En morgen en maandag nog twee dagen waarop we veel met de mensen van CDHope bezig zullen zijn. Morgen hopen we naar de kerk te gaan en 's avonds is er een praiseavond. Dat zal vast ook weer bijzonder worden!

Voor vandaag laten we het hierbij. We gaan zo nog weer even gezellig zitten met elkaar en dan is deze mooie dag ook weer voorbij.