Maïspap, bruine bonen en posho

Vanmorgen waren de meesten van ons alweer lekker op tijd wakker. De handen van vooral Anton en Roelof jeukten om eindelijk aan de slag te kunnen gaan. Na drie dagen vrijwel niets doen, stonden ze te popelen om aan het werk te gaan. Gisteravond was het zelfs al zo erg dat zij van de nood een deugd maakten en uit zichzelf de vaat maar zijn gaan doen. Dat vonden ze zelf wel een beetje zorgelijk en wij ook [e-1f609]

Na een lekker en gezellig ontbijt was het tijd om naar CDHope te gaan. De wandeling naar CDHope was echt genieten. Wat een heerlijk weer; die zon is zo fijn! En zoveel te zien onderweg; vogels, planten, bomen. Maar ook mooie huisjes, waar vorig jaar nog hutjes stonden. Mooi om de vooruitgang te zien!

Bij CDHope werden we als ware vorsten onthaald. Eerst kregen we een rondleiding; we zagen het CDHope-huis, waar op dit moment 4 meiden opgevangen worden. Ook zagen we het gebouw waar de kleintjes leskrijgen, waar de middenbouw zit en waar de leerlingen van het voortgezet onderwijs de lessen volgen. En we zagen het sportveld-in-aanleg. Wat een prachtige lap grond! Super leuk ook om al die enthousiaste kinderen te zien. Sommigen kijken eerst even de kat uit de boom, anderen zijn nergens bang voor en staan in de rij voor een high five.

Om 10 uur was het tijd voor het ontbijt voor de leerlingen. Veel leerlingen eten thuis niet voordat ze naar school gaan, simpelweg omdat er geen of heel weinig eten is. De school begint al om 8.00 uur, dus om 10 uur is het heerlijk dat ze even een ontbijt krijgen: een grote beker met een soort maïspap. Het ziet eruit als dikke behanglijm en een paar helden van ons wilden ook wel wat proeven. Is het lekker? Is het vies? Laten we het zo zeggen: het is zeker wel te eten, maar wij zijn blij dat wij het niet elke dag hoeven te eten als ontbijt. De zoveelste les in dankbaarheid voor ons!

We zijn met onze eerste klus begonnen: een klaslokaal verven. Dat was echt gezellig met elkaar. We hebben een paar echte schildertalenten in de groep zitten! En ook een aantal van het gehalte van: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan! Moeiteloos werd er op een hoge ladder geklommen om de muren te verven. Binnen anderhalf uur was het lokaal weer spic en span [e-1f4aa] Morgen hopen we twee andere lokalen onder handen te nemen.

En je gelooft het of niet, maar toen we klaar waren, was het nét weer tijd voor de lunch voor alle kinderen en wij mochten voorproeven: bruine bonen met posho (dikke soort pap gemaakt van maïs). Het gezegde 'wat de boer niet kent, eet hij niet' ging in dit geval niet op, want onze boeren aten met smaak! Trouwens, dat gold voor iedereen. En weer een lesje in dankbaarheid; het klinkt zo cliché, maar wat hebben wij het toch ontzettend goed dat wij elke dag weer iets anders kunnen eten, dat wij überhaupt genoeg geld hebben om onze kinderen voldoende eten te kunnen geven. En dat er bij ons ruim voldoende te eten is.

En dan de orde en discipline bij de leerlingen, zo mooi om te zien. Keurig in de rij voor het eten, geen geschreeuw en gedoe, na het eten waste iedereen (400 kinderen!) zijn eigen bord en vork af; geweldig om te zien.

Na de lunch zijn we teruggegaan naar het gasthuis. We hadden even tijd om te relaxen, om aan het eind van de middag weer terug te gaan naar de school, zodat we na schooltijd nog wat spelletjes met de kinderen konden doen. Het hing er even om of we wel zouden gaan, want er barstte net een flinke bui los. Het zonnetje verdween, het begon heel hard te waaien en even later regende het pijpenstelen. Ook begon het te onweren. Gelukkig duurde het niet zo heel lang en konden we toch nog naar de school. Erg leuk om met de kinderen spelletjes te doen!

Vanavond hebben Anton en Dineke voor ons gekookt: heerlijke spaghetti met gorizo. Als toetje hadden we lekkere verse, rijpe, sappige mango's. Tenminste, het was de bedoeling dat ze rijp en sappig zouden zijn, maar dat viel een klein beetje tegen. De eerste mango die we aten, was ronduit zuur. En toen werd onze dankbaarheid wel direct weer een beetje op de proef gesteld [e-1f648] Gelukkig maakte de tweede mango een hoop goed.

Vanavond doen we niet veel meer. Even nog een spelletje met elkaar en relaxen en dan op tijd naar bed, zodat we morgen weer fris aan de slag kunnen bij CDHope!