Bijzondere ontmoetingen

Na wederom een heerlijk ontbijt (pannenkoeken met havermout en stroop) gingen we weer op weg naar CDHope. Er moesten nog vier lokalen geverfd worden en dat is ons gelukt [e-1f4aa] We worden met elkaar steeds meer een geoliede machine. Iedereen doet z'n eigen ding; de één maakt schoon, de ander verft de randen en hoeken van het lokaal, weer een ander doet de raamkozijnen of rolt de muren; we overwegen om een eigen schildersbedrijf te starten [e-1f609] Totaal hebben we in de afgelopen dagen negen lokalen geverfd. De leraren en leerlingen zijn er super blij mee!

Na deze vier lokalen waren we best verhit. We hebben nog even bij sportactiviteiten van de leerlingen gekeken. Toen snel naar huis om te lunchen en te douchen. Nou ja, snel ... Afrikaans snel dan. Want dan kom je die bekende weer tegen onderweg en dan weer die andere bekende en iedereen wil even een praatje maken. Maar hé, de zon scheen, het was prachtig weer, dus we genoten!

Na de lunch even relaxen en toen was het tijd om weer wat gezinnen te bezoeken. Eerst gingen we naar het sponsorkind van Wilma: John Elvis. Deze jongen woont met zijn zus bij zijn oma omdat zijn moeder overleden is en zijn vader niet thuis is, waarschijnlijk in verband met werk. Een oom zorgt voor hen. Wilma gaf een klein cadeautje aan Elvis en oma kreeg een stukje zeep. En natuurlijk even op de foto met elkaar. De dankbaarheid van die mensen maakt je echt klein... Intussen hadden we onderweg weer een hele schare kinderen verzameld, die met ons meeliepen. Voelde je opeens weer een klein handje in jouw hand, wilde een kindje hand in hand met je lopen. En het maakte helemaal niet uit dat ze zelf een heel andere kant uit wonen; die blanke mensen, daar moet je zijn! Want zij hebben een tas waar telkens allerlei lekkers uitgehaald wordt.

Onderweg kwam er opeens een jongetje vanuit het niets naar Jack gerend. Hij vloog hem in de armen. Jack was twee jaar geleden ook met een groep in Uganda en toen heeft hij heel veel met dit jongetje en zijn broer opgetrokken. Helaas is door omstandigheden dit jongetje van school gegaan, dus op school kon Jack hem niet meer ontmoeten. Bijzonder om hem dan zo op straat tegen te komen.Dit jongetje heeft echt een klik met Jack en wilde hem bijna niet meer loslaten. Zo mooi om te zien dat ons werk bij en bezoek aan CDHope echt waarde heeft voor de mensen hier.

Intussen werd de lucht steeds donkerder en begon het te rommelen. Even later vielen de eerste spetters: een flinke regenbui barstte los. Wat een weer! In een mum van tijd stond alles blank. Gelukkig konden we onder het afdak van een winkeltje schuilen, waar we gelijk maar wat drinken hebben gekocht. Anderen hadden minder geluk. Drijf- en drijfnat liepen en fietsten er nog mensen voorbij. Ook een kudde koeien werd snel naar huis gedreven door een aantal kinderen. Nou, die koeien wilden wel!

Na pakweg een half uur / drie kwartier dreef de bui wat weg en waagden we het om naar huis te gaan. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan; hele stukken weg stonden blank, het gras leek wel moeras. Op sommige stukken liepen we tot onze enkels door het water. En wat wordt zo'n weg glibberig! Er werden een paar prachtige slidings gemaakt [e-1f648] Maar gelukkig bleef iedereen op de been. Al glibberend en glijdend kwamen we bij ons gasthuis aan. En hoe fijn: de electriciteit deed het nog! Dus gelukkig konden we met de lamp aan koken: een heerlijke curry stond er op het menu.

Weer een mooie dag! Vanavond nog een gezellig avondje met elkaar en dan weer een beetje op tijd naar bed. Morgen staan er weer leuke dingen op de planning, onder andere een bezoekje aan het stadje Tororo. We hebben er zin. Tot morgen!