Confronterend Chawolo

Terwijl de meesten van jullie waarschijnlijk nog wel op één oor lagen, stonden wij om 06.15 uur (Nederlandse tijd 04.15 uur) naast ons bed. Aankleden, in de file voor het toilet en de douche, ontbijten en om klokslag 07.20 uur stond iedereen klaar om onder leiding van Kevin naar het moeras te gaan. Lange broeken en lange mouwen was het kledingadvies in verband met de muggen en andere insecten. Nou, zelfs om 07.30 uur in de morgen is het eigenlijk al te warm voor lange broeken en lange mouwen. Maar die warmte was het waard; wat een prachtige route hebben we gelopen. We zagen heel veel vogels, maar ook allerlei verschillende gewassen die verbouwd worden. Ook zagen we de rijstvelden én de veerpont, die tegen betaling van 25 cent mensen naar de overkant van het moeras brengt. We keken onze ogen uit! Wat is het hier prachtig! Ook zagen we verschillende mensen die op de velden aan het werk waren. Zo ook een jonge vrouw die een stukje veld aan het omspitten was. Op de grond zat een klein kindje zoet toe te kijken. Roelof, onze echte boer, wilde het ook wel eens proberen. Dat vond de vrouw geen probleem, dus Roelof spitte er op los. Best pittig en vooral de warmte maakte het zwaar! De vrouw vond het erg lachwekkend; bij elke dreun van Roelof riep ze: oeh! Ah! Alsof het te zwaar was voor Roelof. Of dat echt zo was? Tja, wie zal het zeggen? De vrouw pakte haar kans: ze wilde Roelof wel als man! Dat Roelof al getrouwd is, maakt niet uit; in Uganda kun je gewoon twee vrouwen hebben. 'Je vrouw kan bij ons wonen', bood ze genereus aan. Maar helaas, die vlieger ging niet op. Een situatie die erg grappig is, maar toen we later de geschiedenis van deze vrouw hoorden, was de situatie opeens niet grappig meer, maar schrijnend. De vrouw is 25 jaar, heeft een kindje van nog geen 1 jaar. Geen man, deze heeft haar laten zitten toen ze, ongetrouwd, zwanger bleek te zijn. En dan heb je als alleenstaande moeder vrijwel geen toekomst meer en moet je het van je familie hebben. Hoe triest, dat je elke kans aangrijpt om een man te krijgen, om toekomst te hebben. Dit is ook Uganda.

Onderweg naar huis kwamen we nog door een andere nederzetting van huisjes en hutjes. In Uganda woon je als familie allemaal bij elkaar op hetzelfde land. Zonen blijven bij hun ouders, dochters gaan met hun man mee. En elke keer wordt er dan een nieuw huisje of hutje gebouwd. We zagen ook een huisje met een mooie tekst: Jesus is the King of Kings. Zo mooi om dit ook vlakbij de moerassen van Uganda te zien!

Toen we tuiskwamen hebben we even uitgerust, maar al snel was het tijd om de verfkleren weer aan te trekken: aan het werk! Vandaag hebben we opnieuw twee lokalen geverfd. Best een pittige klus, want we hadden er al een lange wandeling opzitten én het was vandaag nog warmer dan gisteren. Zelfs de meest fanatieke zonaanbidders van onze groep zochten vandaag toch geregeld de schaduw op... Het verven zelf wordt trouwens steeds origineler, er worden steeds leukere poses aangenomen. Zoals Roelof en Henk, die gekruist de muren schilderden (zie foto). Dat daardoor de vloer vol verfspetters zat, namen ze voor lief. Gelukkig stond Barrie alweer klaar om met een natte doek de verfplekken op te (laten) ruimen.

Na de lunch en een uurtje relaxen zijn we op pad gegaan om nog twee gezinnen te bezoeken. Eerst een gezin waarvan twee meisjes op onze school zitten. Zij hebben het door allerlei omstandigheden heel zwaar, één van de meisjes heeft een vergroeiing aan haar benen, waardoor zij O-benen heeft. Zo dubbel om te zien; als het meisje in Nederland was geboren, had dat door een simpele ingreep opgelost kunnen worden. Maar omdat haar wiegje niet in Nederland stond, moet zij met deze vergroeiing leren leven. Het was fijn om deze familie een hart onder de riem te kunnen steken.

We bezochten ook het gezin van het sponsorkind van Rina: Miriam. We werden zo hartelijk ontvangen! Van alle kanten werden er stoelen aangedragen, zodat de gasten konden zitten. Rina had een cadeautje voor Miriam en haar moeder, er werd snoep uitgedeeld, want in een mum van tijd stonden er heel veel kinderen om ons heen. En toen het opeens begon te regenen en onweren werden we snel het huisje binnen gedirigeerd. We pasten er netaan met z'n allen in. Na de ergste regen namen we afscheid en gingen we naar huis. Daar bleek dat de stroom was uitgevallen, maar gelukkig was dat van korte duur, want anders hadden jullie geen verslag van ons kunnen lezen vanavond, omdat er zonder stroom ook geen wifi is [e-1f609]

Inmiddels is het hier alweer helemaal donker; de vogels fluiten, de temperatuur is nog heerlijk, lekker buiten eten, spelletje, hapje en drankje, echt genieten!

Morgen wordt weer een werkdagje, de laatste echte werkdag, dus dan willen we nog even flink knallen. Als de stroom niet opnieuw uitvalt, kunnen we morgenavond laten weten of dit knallen echt gelukt is [e-1f4aa]